FORMA EKSPERYMENTALNA W ERZE DIGITALNYCH TECHNOLOGII

Ada Kwiatkowska

Abstrakt

Teoria architektury podąża za wyzwaniami, które niesie ze sobą rozwój technologii cyfrowych i rewolucja informatyczna. Nowe poszukiwania eksperymentalnych form architektonicznych można znaleźć w wizjach architektury wirtualnej, w których wyróżniono cztery podstawowe nurty: forma jako poinformowana materia w erze komputera osobistego, forma jako kod digitalny w erze elektronicznego ekosystemu, forma jako quantum energii w erze sztucznej inteligencji i forma jako ekspresja relatywności i nieciągłości czasoprzestrzeni w erze samoświadomości komputerów. Forma architektoniczna w nurcie architektury wirtualnej, jest ekspresją wyobraźni twórcy lub ekspresją samoświadomości formy. Jest formą transgeniczną, stale podlegającą modyfikacjom w cyberprzestrzeni. Jej relacje z otoczeniem są rozmyte, forma może przechodzić we własny kontekst i na odwrót – kontekst może stać się formą.

Artykuł:

Kwiatkowska, Ada (2004). „Forma eksperymentalna w erze digitalnych technologii”, Architectus, nr 1(15), s.59-67. (ryc. Ada Kwiatkowska)                                                   

Copyright © 2024