HABITAT – OD DYSTOPII DO UTOPII

Ada Kwiatkowska

Abstrakt

Habitat znajduje się w stanie dynamicznej równowagi między człowiekiem a środowiskiem. Trwałe zakłócenie tej równowagi prowadzi do dewastacji otoczenia przez niekontrolowane działania ludzkie lub do blokowania potrzeb jednostki przez represyjne wpływy otoczenia. Zgodnie z teorią C.A. Doxiadisa, środowisko mieszkaniowe może przyjmować różne formy związane ze stopniem  zrównoważenia wzajemnych relacji zachodzących między człowiekiem a habitatem, należą do nich: entopia, dystopia oraz utopia. Entopia jest możliwa do zdefiniowania przez wyróżnienie warunków brzegowych środowiska mieszkaniowego, czyli stanu dystopii i utopii, ale tylko w zamkniętym przedziale czasowym, w którym można mówić o podobieństwie potrzeb oraz standardu mieszkaniowego. Wyróżniono następujące rodzaje dystopii: demograficzną, geometryczno-przestrzenną, programowo-funkcjonalną, techniczno-fizyczna, estetyczną i psychologiczno-społeczną. W historii wizji utopijnych, dotyczących koncepcji kształtowania środowiska mieszkaniowego, omówiono następujące nurty myślenia: idealny model społeczeństwa, idealny model społeczeństwa i miasta, model rozwoju cywilizacyjnego społeczeństwa, społeczno - urbanistycznej harmonii, dobrych warunków życia, modernistyczno - mechanistyczny model architektury, idealny model architektury w wymiarze techno- i  eko-sfery, idealny model architektury interaktywnej  oraz wirtualnej.

Artykuł:

Kwiatkowska, Ada (2004). „Habitat - od dystopii do utopii”, Architectus, nr 2 (16), s.55-64.  (fot. Ada Kwiatkowska)

Dystopia estetyczna: Wrocław  

Dystopia przestrzenna Lizbona            Dystopia funkcjonalna Tokio

Copyright © 2024